Karmienie piersią - cz.1
Na temat karmienia piersią (KP) można by wiele pisać, choć niektórym wydaje się, że jest to proste i intuicyjne, to nie zawsze tak jest. Zdążają się sytuacje, gdy matka rezygnuje z karmienia z powodu trudności, jakie napotyka do tego brak wsparcia społecznego i brak wiedzy, gdzie można się udać po pomoc, pogłębia problem.
Decyzja o tym, czy będziemy karmić piersią po porodzie może nastąpić już w okresie ciąży, a nawet przygotowując się do niej. Warto w trakcie ciąży zgłębiać tę wiedzę z wiarygodnych źródeł. Niestety za czasów naszym mam, ta wiedza była bardzo uboga i często ich porady są większą krzywdą niż pomocą.
Badania pokazują, że wiele kobiet rezygnuje z KP zaraz po wyjściu ze szpitala albo w ciągu 2 pierwszych miesięcy. Wynika to z takich trudności jak:
· problem z prawidłowym przystawianiem dziecka,
· słaby odruch ssania u dziecka,
· brak wiedzy, na temat czy dziecko się najada,
· myślenie, iż płacz dziecka jest spowodowany głodem,
· bolesność brodawek,
· zażywanie leków,
· ból psychiczny,
· brak wsparcia społecznego,
· niepokój dziecka przy piersi,
· słaby lub brak przyrostu masy dziecka.
Na dobry start z rozpoczęciem tej cudownej drogi, jaką jest karmienie piersią, potrzebny jest wykwalifikowany i empatyczny personel, który będzie nas wspierać w KP, a nie ułatwiać sobie pracę przez podanie dziecku butelki „żeby nie płakało”, jak to niestety odbywa się w wielu szpitalach w Polsce. Kontakt „skóra do skóry”, pomoc personelu i dobre nastawienie matki sprawiają, że KP udaje się od samego początku i może trwać długie miesiące, a nawet lata.
Karmienie piersią jest najlepszym sposobem żywienia dla noworodków i niemowląt. Mleko kobiece ma skład, który jest niepowtarzalny i nie do podrobienia. Skład kobiecego mleka zmienia się w czasie, a nawet w trakcie każdego karmienia, dostosowując się do potrzeb danego dziecka.
Karmienie piersią powinno odbywać się tak długo, jak chce tego matka i dziecko. Takie jest też stanowisko Komitetu Żywienia ESPGHAN. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) rekomenduje wyłączne karmienie piersią przez okres 6 miesięcy życia dziecka, a następnie kontynuowanie go przynajmniej do ukończenia drugiego roku życia. Natomiast Amerykańska Akademia Pediatryczna (AAP) zaleca karmienie piersią przez co najmniej 12 miesięcy.
Korzyści z karmienia piersią dla matki:
Mniejsze ryzyko osteoporozy,
mniejsze ryzyko zachorowania na cukrzyce typu II,
mniejsze ryzyko zachorowania na raka jajnika i sutka,
nawiązanie głębokiej relacji z dzieckiem z racji wytwarzania się podczas karmienia oksytocyny,
szybsze obkurczanie się macicy po porodzie.
Korzyści z karmienia piersią dla dziecka:
mniejsze ryzyko infekcji lub jej słabszy przebieg,
mniejsze ryzyko zachorowania na nowotwór,
mniejsze ryzyko zachorowania na cukrzyce typu I i II.
mniejsze ryzyko nadwagi i otyłości,
mniejsze ryzyko nagłej śmierci łóżeczkowej,
lepszy rozwój mięśni twarz i jamy ustnej, a co za tym idzie lepszy rozwój mowy.
Gdzie można się udać w przypadku problemów z karmieniem piersią:
W pierwszej kolejności zgłaszamy się do CDL, czyli certyfikowanego doradcy laktacyjnego lub IBCLC – międzynarodowy dyplomowany konsultant laktacyjny. Jest to zazwyczaj położna lub inna osoba posiadająca zawód medyczny. CDL może ocenić między innymi, czy dziecko jest prawidłowo przystawiane, sprawdzenie, czy dziecko prawidłowo przybiera, ocenieniu wstępnym wędzidełka języka.
Neurologopeda: zdarza się, że dziecko ma przerośnięte, bądź krótkie wędzidełko języka co często stanowi nie lada problem ze ssaniem z piersi, jak i butelki. Dziecko się meczy, pomyłka dużo powietrza podczas jedzenia, ssie mało efektywnie, co może słabo pobudzać laktację. Czasami jest potrzebne jego podcięcie i masaże buzi dziecka.
Promotor karmienia piersią: to osoba, która popularyzuje wiedzę na temat KP. Może to być osoba pierwszego kontaktu, która ma szeroką wiedzę na temat karmienia piersią i może nas pokierować do odpowiedniego specjalisty.